Pałac Marynki

Klasycystyczny pałacyk wzniesiony w latach 1791–1794 według projektu Christiana Piotra Aignera dla córki księstwa, Marii z Czartoryskich Wirtemberskiej. Charakterystycznym akcentem budowli jest koryncki portyk wgłębny. Na jego fryzie pałacu umieszczono zaczerpniętą z Horacego sentencję: Iste terrarum mihi praeter omnes angulus ridet (Ten zakątek ziemi śmieje się do mnie ze wszystkich najbardziej). Budowla ta jest przykładem charakterystycznego dla architektury przełomu XVIII i XIX wieku typu prostokątnego pałacu z rotundową salą. Okrągły salon nakryto mieszczącą się w obrębie dachu kopułą dekorowaną czworobocznymi kasetonami. Nie zachowały się pierwotne elementy dekoracji wnętrz pałacyku, jednak przekazy pamiętnikarskie informują o salonie en stuc blanc z marmurowym kominem umieszczonym w oknie. W środkowym oknie wstawiono zachowany do dziś kominek dekorowany motywami roślinnymi. W pałacyku miała mieszkać Maria Wirtemberska, jednak lokowano tu zazwyczaj gości puławskiego dworu. Okazjonalnie mieszkała tu również druga z córek księstwa, Zofia z Czartoryskich Zamoyska, która przyjeżdżała do Puław z rodziną. Na terenie wokół Marynek pobudowano także kuchnię, oraz cieplarnię (obiekty nie zachowały się współcześnie). Na przestrzeni lat pałac uległ zmianom i przebudowom, zatracając dawny układ wnętrz. Zlikwidowano kasetonową kopułę, usunięto też attyki w elewacjach bocznych pałacu. Przez wiele lat mieścił się tu Oddział Pszczelnictwa Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa ze Skierniewic. Obecnie obiekt jest własnością Miasta Puławy.

Opracowanie materiałów: Grażyna Bartnik-Szymańska, Muzeum Czartoryskich w Puławach